Wśród różnych cech wyróżniamy dwie przeciwstawne typy osobowości – introwertyzm oraz ekstrawertyzm. Obie definicje wprowadzone przez Carla Gustava Junga.
Istnieją dwie formy stymulacji – introwertyzm i ekstrawertyzm. Na czym polega bycie introwertykiem oraz czym różni się od ekstrawertyka?
Introwertyzm to cecha osobowości, przez niektórych mylnie uważana za typ temperamentu. Osoba introwertyczna charakteryzuje się przede wszystkim tym, że energie czerpie za swojego wnętrza, a nie środowiska. Introwertycy są bardziej skupieni na wyobraźni i fantazji.
Mity o introwertykach!
Introwertycy nie poszukują mocnych wrażeń oraz nie potrzebują adrenaliny i ciągłej stymulacji bodźcami zewnętrznymi. Czasami introwertyzm jest mylony z nieśmiałością i osobowością schizoidalną. Nieśmiałość można oswoić, a osobowość schizoidalna wymaga leczenia u specjalisty. Natomiast introwertyzm to nie choroba!
Osobowość schizoidalna – zaburzenie osobowości cechujące się tendencją do izolowania się, niewytwarzania silnych związków oraz wycofywania się z kontaktów emocjonalnych i społecznych, uznawania ich za niepotrzebne.
Istnieje wiele nieprawdziwych informacji na temat introwertyków, w tym, że są aspołeczni, nielubiący rozmawiać dziwacy, nieuprzejmi, nieśmiali, nielubiący ludzi, nie posiadają poczucia humoru, nie potrafią się bawić, zawsze trzymają się z boku grupy, są nudziarzami, zamknięci w sobie.
Introwertycy lubią przebywać z ludźmi, ale w mniejszym gronie.
Introwertyk nie lubi przebywać w dużych skupiskach ludzi. Jednak to nie prawda, że nie lubi ludzi. Introwertycy cenią sobie znajomych i przyjaciół, których znają oraz lubią towarzystwo, w którym dobrze się czują.
Introwertyk nie ma zbyt wielu znajomych, ale tylko dlatego, że dla niego liczą się prawdziwe i szczere relacje. Z pewnością na samotność nie cierpi, lubi przebywać sam ze sobą, ale jak każdy czasami potrzebuje odrobinę chwili tylko dla siebie.
Kiedy introwertyk wchodzi w kontakty z innymi – wybiera mniejsze kręgi znajomych. Czasami oddaje się rozmyślaniom, a także woli słuchać, niż aktywnie udzielać się w dyskusji. Przyjemnością dla niego jest głęboka dyskusja i długie debatowanie nad różnymi kwestiami.
Mit o tym, że introwertyk prowadzi siedzący tryb życia domowego również jest wyssany z palca. Nie każdy introwertyk jest czytającym codziennie literaturę domatorem. Jestem tego dobrym przykładem. Najbardziej lubię spędzać czas wolny poza domem (pod warunkiem, że jest pogoda) jazda na rowerze, spacer czy kino, kawiarnia lub kręgle. Podróże to rzecz, którą moim zdaniem każdy introwertyk lubi i potrzebuje, aby zregenerować siły na szlaku górskim albo popływać na kajakach.
Ekstrawertycy nazywają introwertyków – dziwaki. Jesteśmy różni. Na świecie nie ma dwóch takich samych osób. Każdy jest inny, wyjątkowy. Nie ważne czy ekstrawertyk czy introwertyk. Żyjemy obok siebie więc spróbujmy zrozumieć się nawzajem oraz szanujmy się.
Zalety bycia introwertykiem:
- spokój wewnętrzny
- wyciszenie, które pozwala rozwinąć skrzydła kreatywności i wrażliwości,
- interesujące życie wewnętrzne,
- rozwinięte zdolności analizy, poprzez szczegółowo prowadzone obserwacje,
- eliminacja pochopnych decyzji,
- pełna koncentracja i skupienie na powierzonych zadaniach,
- bycie uważnym słuchaczem.
